کد مطلب:35745 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چه دلايل عقلي ايجاب ميكند كه پيامبران و آموزگاران الهي از هر گناه و آلودگي پيراسته باشند و قرآن دراين باره چه ميفرمايد؟

زيرا آنان به دلايل زير كه در كتابهاي عقايد و مذاهب به طور مشروح درباره آنها بحث شده است معصوم ميباشند.
1- هدف از برانگيختن پيامبران، تربيت و راهنمايي انسانها است و يكي از عوامل تربيت اين است كه مربي، به گفته خود عمل نمايد زيرا در غير اين صورت نه تنها گفتار و كردار او نميتواند مؤثر و راهنماي ديگران باشد. بلكه مايه تنفر مردم از او خواهد بود. و با فرض تنفر و دوري مردم، هدف از بعثت تأمين نميگردد.
2- يكي از شرايط پرورش استعدادها اين است كه شخص مورد تربيت به صدق و گفتار مربي خود مؤمن باشد. زيرا گرايش و تمايل انسان به يك امر، بستگي به مقدار ايمان و اعتقاد به صحت آن امر دارد؛ يك برنامه اقتصادي و بهداشتي در صورتي مورد استقبال توده مردم قرار ميگيرد كه احتمال خطا در آن بسيار كم باشد. اگر در رهبران مذهبي احتمال ارتكاب گناه و يا خطا بدهيم، قطعا احتمال دروغ نيز خواهيم داد و با اين احتمال، اطمينان به گفتههاي آنان از ما سلب ميگردد و اثر مطلوب از نهضت به دست نميآيد. با اين دلايل و دلايل ديگر كه در كتابهاي عقايد و مذاهب به طور روشن بيان گرديده است عصمت و پيراستگي پيامبران ازگناه و نافرماني آنان از خطا و اشتباه ثابت ميشود. كتاب آسماني ما قرآن اين حقيقت را با صراحت و يا كنايه، از طريق ستايشهاي پي در پي از پيامبران بيان كرده آنان را با جملههاي زير ياد نموده است.
1- «إِنَهُم عِندَنا لَمِنَ المُصطَفَينَ الأَخيار» ص/47 [آنان نزد ما از برگزيدگان و نيكان هستند].
2- «إِنَهُم كانُوا يُسارِعُونَ فِي الخَيراتِ» انبيا/90. [آنان به سوي كارهاي نيك ميشتافتند]. گروهي كه برگزيده و نيكوكارند و پيوسته به كارهاي نيك ميشتابند، قطعا از كارهاي زشت و نابجا به دور خواهند ماند. «هود» از پيامبران عالي مقام است كه آشكارا به مردم ميگويد كه هرگز با گفته خود مخالفت نميكنم و از آن افراد نميباشم كه خود «رطب» بخورند و ديگران را از خوردن آن بازدارند چنانكه ميفرمايد: 3- «وَ ما أُريدُ أَن أَخالِفَكُم إِلي ما أَنهاكُم عَنهُ» هود/88 [هرگز من با چيزي كه شما را از آن باز ميدارم، مخالفت نميكنم]. خلاصه اينكه قرآن تمام پيامبران را از هر نوع انحراف در فكر و عقيده و يا انحراف در فعل و كردار، به طور روشن پيراسته ميسازد و به روشني ميفرمايد: 4- «صِراطَ الَذينَ أَنعَمتَ عَلَيهِم غَيرِ المَغضُوبِ عَليهِم وَ لا الضالِينَ» حمد/7 [راه آنان كه بر آنها نعمت دادي نه مورد غضباند و نه گمراه]. جمله «غير المغضوب»: آنان را از هر گناه پيراسته ميسازد زيرا گناه است كه خشم خدا را برميانگيزد، گناه هرچه هم كوچك باشد مايه غضب و خشم است، كسي كه در طول عمر، خشم خدا را برنيانگيزد قطعا بايد از هر گناه و نافرماني پيراسته باشد. جمله «ولا الضالين» آنان را از هر نوع انحراف در عقيده و فكر و اشتباه و خطا پيراسته ميسازد زيرا يك فرد منحرف در فكر و انديشه و يا خطا كار و اشتباهكار گمراه ميباشد. اين نظريه قرآن است درباره پيامبران.

---

: آية الله جعفر سبحاني
رسالت جهاني پيامبران و برهان رسالت